ارکان اربعه یک عالِم - که اگر در او جمع شوند، صلاحیّت مرجعیّت دارد -، در میرزا وجود داشته:
علمیّتش در درجه اول،
تقوایش در درجه اول،
اخلاقش در درجه اول،
عقلش هم در درجه اول بوده.
این چهار چیز در میرزا در حدّ اعلا بوده و هیچ نباید کسی شک در علمیّت میرزا بکند و اگر هیچ شاهدی نبود جز همین شاگرد‌ها، همین که هر چه ملّای متفکّر می‌بینیم، تربیت‌شده اویند، کافی بود؛
مثل وحید بهبهانی که شاگردانی همانند بحر‌العلوم، صاحب ریاض، کاشف الغطاء، میرزا مهدی شهرستانی، سید محسن اعرجی و ملا مهدی نراقی نشان‌دهنده موقعیت علمی ممتاز اوست.
دو نفر ملّا هست در تاریخ شیعه که شاگرد‌های آن‌ها مهم‌ترین شاگرد‌های اعصارند: یکی وحید بهبهانی است و دیگری میرزای شیرازی.