«فتیل»، رشته‌ى باریک میان شکاف هسته‌ى خرماست، کنایه از چیز بسیار اندک و کوچک و حقیر مى‌باشد.

قرآن از دو گونه پیشوا نام برده است: یکى امام نور و هدایت، «أَئِمَّةً یَهْدُونَ بِأَمْرِنا» «2»* و

«2». انبیاء، 73.

دیگرى امام نار و ضلالت، «أَئِمَّةً یَدْعُونَ إِلَى النَّارِ» «1» که گروه دوّم، با زور و تهدید و تطمیع و تحقیر، مردم را به اطاعت خود وامى‌دارند.

ابوبصیر به امام صادق علیه السلام گفت: «أشهد أنک امامى»، گواهى مى‌دهم که تو امام من هستى. امام فرمود: در قیامت، هر گروهى با امامشان محشور مى‌شوند، خورشیدپرستان با خورشید و ماه پرستان با ماه. «2»

 پیام ها

1- قیامت رافراموش نکنیم. «یَوْمَ نَدْعُوا»

2- تقسیم‌بندى مردم در قیامت، براساس رهبرانشان خواهد بود. «کُلَّ أُناسٍ بِإِمامِهِمْ»

3- انسان، ناگزیر الگو و رهبرى را براى خود انتخاب مى‌کند. «کُلَّ أُناسٍ بِإِمامِهِمْ»

4- مسلمان نباید در مسائل رهبرى، منزوى و بى‌تفاوت باشد. «نَدْعُوا کُلَّ أُناسٍ بِإِمامِهِمْ» زیرا در قیامت به همراه او محشور مى‌شود.

5- آثار مسأله انتخاب رهبرى و اطاعت از او، تا دامنه‌ى قیامت ادامه دارد. «نَدْعُوا کُلَّ أُناسٍ بِإِمامِهِمْ»

6- قیامت، نه تنها دادگاه افراد، بلکه محکمه‌ى بزرگ امّت‌ها و ملّت‌ها و احزاب و مکتب‌ها و حکومت‌ها نیز هست. «نَدْعُوا کُلَّ أُناسٍ بِإِمامِهِمْ»